Xuan Yuan Sword: The Gate of Firmament

Dat deze twee games deel uitmaken van een grotere overkoepelende franchise, dat voelde ik vanaf de eerste minuut dat ik de game speelde. De expositie dump in de eerste minuten, begeleidt door een vertaling van twijfelachtige kwaliteit, gaf me flashbacks aan S&F6 en gaf me een knoop in de maag die ik hoopte te ontrafelen als ik verder zou spelen. Ik haalde echter eerder scoutingsbadges.

Or something like that

The Gate of Firmament vertelt het verhaal van Sikong Yu en Muyue, gaandeweg vergezeld door Feng Yu en Zi Qiao. Ieder van deze vier hoofdpersonen is de wereld in getrokken om diens eigen reden, van het vinden van een geliefde tot het spelen van bodyguard, maar al snel blijkt dat hun wegen naar dezelfde bestemmingen leiden en besluiten ze zij aan zij te vechten. Al moet ik dat tussen hele grote aanhalingstekens plaatsen.

Combat in dit spel komt neer op real-time combat-systeem met een soort rare timers en geen combo’s. Je gebruikt dus één knop om aan te vallen, soms afgewisseld door een skill of voorwerp, maar moet telkens wachten tot dat daadwerkelijk iets doet. Het is slaapverwekkend, hetgeen niet zo erg is gezien hoe weinig boeiends de mobs zijn, maar daar de moeilijkheidsgraad meer slingert dan een pendule, vooral bij boss fights, kun je niet eens lekker je verstand op nul zetten en door vijanden heen rammen. Toegegeven, het is niet allemaal kommer en kwel. Met een magisch varken kun je vijanden vangen en in een eveneens magische kookpot stoppen om wapens of de gevangen monsters te combineren. Maar dat is vooral fijn omdat gevechten dan sneller voorbij zijn.

Amateurs

Ontwikkelaar Softstar is geen nieuwe ontwikkelaar die de kneepjes van het vak nog moet leren. Het heeft ruim tien bijzonder grote RPG’s gemaakt, waarmee je zou verwachten dat ze toch in ieder geval voldoende ervaring hebben opgedaan om een zeker technisch niveau te behalen. Helaas bevestigt het echter het negatieve stereotype over de kwaliteit van Chinese producten. Het is niet zo erg als dat Sword & Fairy 6, die zonder workarounds van de community borderline onspeelbaar is, maar staat nog steeds bol van verbijsterende missers.

Laten we beginnen met de cutscenes, iets waarvan deze game er een hoop heeft. Niet zelden krijg je een cutscene van meer dan tien minuten, om binnen vijf minuten weer aan de volgende te beginnen. Als iemand die dol is op JRPG’s, heb ik hier niet direct problemen mee, ware het niet dat deze cutscenes simpelweg pijnlijk zijn om te zien. Ik versta geen woord van de Chinese taal, maar zelfs dan klinkt de dialoog vaak alsof men het van een briefje voorleest. Dat is echter speculatief. Wat een feit is, is dat het visueel niet veel beter gesteld is.

Bij Softstar heeft men blijkbaar geen kennis van basale menselijke anatomie, zoals dat de nek van een mens kan draaien. Als twee karakters tegen elkaar praten, kijken ze met een doodse blik recht vooruit, zelfs als ze niet tegenover elkaar staan. Dus als Yu en Muyue bijvoorbeeld met elkaar aan het overleggen zijn, bewonderen ze beide de horizon, zelfs als hun ogen elkaar zouden reflecteren als ze die enigszins zouden bewegen. Het draaien van de nek is niet eens strikt noodzakelijk! Het voelt alsof je staart in de uncanny valley van iets wat door A.I. gemaakt is, maar daar dit een port is van een oudere game kunnen we dat in ieder geval nog uitsluiten.

Tot over een paar jaar

Nu vraag je je allicht af wat er is veranderd in deze versie. Feitelijk niet zo veel. Het laadt sneller en er is iets van oppoetswerk gedaan bij de graphics, maar zelfs dan oogt de game als iets wat je in de beginperiode van de PlayStation 3 zou verwachten. En dan ben ik al beleefd met het oog op de digitale versie van € 24,99. Als ik vervolgens zie dat men een fysieke versie in de planning heeft van € 59,99, krijg ik plaatsvervangende verontwaardiging voor wie dit nietsvermoedend koopt.

Want zelfs al kan je ruim veertig uur stoppen in The Gate of Firmament, dan nog is er niet voldoende content om (het gebrek aan) deze kwaliteit te kunnen rijmen met een dergelijke prijs. Ik denk dat dit toch echt voorlopig mijn laatste Chinese RPG gaat zijn, maar wie weet keer ik ook nog ooit terug naar deze review in de hoop de nare nasmaak weg te wassen.

Conclusie:

Hoewel niet zo absurd slecht als de vorige Chinese RPG die ik onder handen heb genomen, bewijst Xuan Yuan Sword: The Gate of Firmament dat ik dergelijke games slechts in extreem zeldzame situaties ga spelen, opdat ik mijn tijd, geduld en mentale gezondheid niet verknoei met het broddelwerk dat wordt voorgeschoteld.