Ys X: Nordics

Laat de naam je echter niet misleiden. Ys X: Nordics is niet de rechtstreekse opvolger van Monstrum Nox. In plaats daarvan neemt het ons mee naar de beginjaren van de serie, met een jonge Adol Christin die op weg is naar Celceta.

Yargh!

Wie de naam Adol Christin kent, zal weten dat hij houdt van avontuur en dat die liefde wederzijds is. Een reis over de oceaan van het ene naar het andere continent kon dan ook niet stilletjes verlopen. Normans, een volk dat duidelijk is geïnspireerd op Vikingen, valt het schip aan waar de roodharige held op reist en executeren diens kapitein. Met als gevolg dat de passagiers stranden in het dorpje Carnac.

Rustig genieten van vaste grond onder de voeten zit er helaas niet bij, want in hoog tempo volgen gebeurtenissen elkaar hierna op. Adol vindt een magische zeeschelp die hem zegent met de kracht van mana. Deze mystieke kracht is normaliter voorbehouden aan een heel klein aantal Normans, waaronder een jonge vrouw genaamd Karja die de bijnaam Pirate Princess heeft. Adol kruiste haar pad al op het schip, echter wanneer ze elkaar wederzien vormt een ketting van mana zich tussen hen, waardoor een ongemakkelijk bondgenootschap ontstaat. Net op tijd ook, want niet veel later staat Carnac in lichterlaaie, nadat monsters genaamd Griegr aanvallen.

Griegr zijn mythische wezens uit de folklore van de Normans. Onsterfelijke wezens die zelfs herstellen wanneer je hun kop van hun romp scheidt. Enkel zij met mana kunnen hun leven daadwerkelijk beëindigen en dus worden Adol en Karja plotseling kopstukken om de invasie van de Griegr in de regio af te wenden. De enige andere gebruiker, Karja’s vader, is immers de leider van de Normans en kan niet zomaar stad en land afreizen om de Griegr-rangen uit te dunnen.

Blue! Dabadee Dabada

Ik zeg dan wel stad en land, maar het is meer land en zee. Nihon Falcon heeft ogenschijnlijk games als Black Flag of Skulls & Bones gespeeld, want het ruime sop is een focuspunt in deze titel. Helaas neigt het op dat gebied echter wel meer naar de tweede dan de eerste. Van locatie naar locatie reizen is oprecht saai, met lange segmenten waarin het spannendste een beetje drijfhout is om te verzamelen, terwijl je met een slakkengang over het water gaat. Dit is bewust gedaan, zodat je het kunt waarderen wanneer je later in de game kunt upgraden om sneller te gaan en combat op het water te kunnen doen, maar dit einddoel had het beginpunt moeten zijn om gameplay als dit vermakelijk te maken.

Gelukkig heeft het op één opzicht wel meer weg van Black Flag dan van de AAAA-flop van Ubisoft en dat is dat je daadwerkelijk de eilanden kunt betreden. Ys X: Nordics bevat er tientallen, variërend van kleine eilanden met een fort om te veroveren, tot gigantische ruïnes en dungeons om te verkennen. Verwacht desondanks geen open wereld à la Lacrimosa of Dana of Memories of Celceta. Elk eiland heeft strak afgebakende paden, welke je doorgaans vrij snel doorkruist en het is de variatie hierin waar de game het van moet hebben.

Contrast

Hoe zeer het daar in slaagt, is enigszins discutabel. De eerste vijftien uur zijn veelal gevuld met nogal op elkaar lijkende eilanden, waar je veelal dezelfde vijanden bevecht. Dit verbetert eens je dichterbij de slotscène komt, met in context van de wereld indrukwekkende locaties, maar ook daar kan het niet écht imponeren. Ik kan het niet mooier maken dan het is: Ys X oogt dated as hell.

Dit zie je misschien niet direct als je kijkt naar de screenshots, waarbij de focus ligt op de hoofdkarakters. Adol en Karja ogen prima. Het is geen Final Fantasy, maar dat is maar weinig. Blijf echter stilstaan in de omgeving en grote kans dat je schrikt van de textures die het vullen. Stenen, grasvelden en muren ogen niet zelden alsof ze een op een zijn overgeheveld van games van tien jaar geleden. Ook op het gebied van level design in dingen als de dungeons en hoe soepel Adol door de overworld beweegt, zie je dat de franchise technisch redelijk stil gestaan heeft. Al is dat zeker niet de enige plek.

Stagnatie

Het verhaal en de combat van Ys waren nooit echte hoogvliegers. Ze waren onderhoudend en hielden je bezig, maar daar was het echt wel mee gezegd. Nordics breekt niet met die traditie. De real-time combat is ditmaal opgeschud doordat Karja en Adol samen kunnen werken, waardoor je automatisch aanvallen blokkeert en andere skills kunt gebruiken. Wat je dan echter niet kunt, is rennen. Dus wanneer je snel moet zijn, is het beter om onafhankelijk te opereren. Voor de rest is het echter aanvallen spammen tot je genoeg SP hebt om een skill los te laten, terwijl je de met kleuren getelegrafeerde krachtige aanvallen van de vijanden ontwijkt of blokkeert.

Op het gebied van verhaal duurt het niet enkel lang voor deze op gang komt, maar wordt nog niet eens de helft uit de kan gehaald. De game heeft enkele boeiende plot twists, maar gaat hier nogal luchtig mee om. Verraad of verdriet worden in no-time vervangen door optimisme en een can do attitude, in plaats van dat er echt ruimte wordt geboden om karakters emotioneel tot leven te brengen. Dat is niets nieuws voor de serie, dat graag het tempo erin houdt, maar in dit geval voelt het alsof te veel potentie hierdoor verloren is gegaan.

Conclusie:

Ys X: Nordics is pretty much gewoon weer een Ys game. Het heeft dezelfde luchtige verhaalvertelling, grotendeels dezelfde combat mechanics en een gimmick om zich van de andere delen te onderscheiden. Ditmaal is dat de zee verkennen, maar wat mij betreft had die boot wel mogen zinken zodat men wat meer tijd aan het verhaal had besteed.