Beter goed gejat, dan slecht bedacht. Dat is een gezegde dat vaak opgaat voor games, want er zijn veel games die een concept stelen van een ander spel. Zubo is een collectie gestolen spelconcepten die allemaal niet heel erg goed gejat zijn, maar alsnog goed te pruimen zijn. Het spel van Electronic Arts, dat uit is gekomen voor de Nintendo DS, is een zeer degelijke game, maar kan zich bij lange na niet meten met de top.
‘Wat is het dan?’ zul je je ongetwijfeld afvragen. Zubo is een soort RPG die de nadruk legt op muziek en eigenlijk meer geschikt is voor een jonge doelgroep. Met die doelgroep bedoel ik niet de allerkleinsten, maar de leeftijd 10-12 lijkt me ideaal voor deze game. Als je wat ouder bent, zoals ik, dan is de game behoorlijk leuk, maar is er een klein gebrek aan uitdaging. Het spel speelt namelijk erg makkelijk weg.
Dat heeft, naast het niveau, ook te maken met de besturing. Deze besturing is misschien een beetje afgekeken van Zelda. Je bestuurt jouw hoofdpersonage, in mijn geval gewoon Dennis, het gehele spel met de stylus. Je loopt in de gewenste richting door met je stylus op het scherm te tikken, je haalt hendels over door een tik met de stylus enzovoort. Echter is de besturing niet zo diep en goed werkend als in Zelda. Af en toe wil het touchscreen namelijk niet reageren. Toch zal dit weinig frustratie opleveren.
In het spel krijg je drie Zubo’s onder je hoede. Zij zullen middels een turn-based gevecht de Zombo’s moeten verslaan. Tijdens een gevecht heb je wel invloed. De gevechten worden namelijk op het ritme van de muziek uitgevoerd. Dat wil zeggen dat je op het touchscreen moet tikken als een gekleurd lijntje een ander gekleurd lijntje raakt. Dit is heel erg vergelijkbaar met Elite Beat Agents. Echter gaat dit je zonder muziek net zo goed af als met muziek. Eigenlijk kloppen de moves vaak helemaal niet met het ritme van de muziek. Weer een voorbeeldje van matig jatwerk. Aan de andere kant moet ik wel weer direct toegeven dat de gevechten op zich wel oké zijn.
Gedurende het spel zullen jouw Zubo’s zich ontwikkelen middels ervaringspunten. Hierdoor worden jouw aanvallen steeds krachtiger. Bovendien zijn er tijdens het spel zo’n 55 Zubo’s vrij te spelen, die jou willen helpen met de strijd tegen de kwaadaardige Dikkop. Er zijn drie verschillende soorten Zubo’s. De een heeft bijvoorbeeld meer verdedigende vaardigheden dan de ander, die op zijn beurt weer sterker is. Zo kun je dus je eigen sterkste team van Zubo’s samenstellen. Dat is allemaal leuk en aardig, maar meestal zijn de Zubo’s die je onder je hoede hebt al een stuk sterker dan de nieuw gevonden Zubo’s. Bovendien hebben vele Zubo’s dezelfde moves. Overigens verzamel je in een gevecht krachtpillen, waarmee je weer sterkere aanvallen kunt inzetten.
Eigenlijk komt het er in Zubo op neer dat je continu gevechten voert, hier en daar een puzzel oplost en uiteindelijk bij de eindbestemming komt. Dit gaat nog behoorlijk lang door, waardoor het op het eind wel wat eentonig wordt. Toch wil je het spel wel uitspelen als je eenmaal begonnen bent. Extra gemakkelijk is dat het hele spel in het Nederlands is en dat eigenlijk behoorlijk foutloos. Daarnaast ziet het er grafisch ook behoorlijk uit. Je speelt in een driedimensionale wereld en de Zubo’s zien er allemaal behoorlijk schattig uit en de Zombo’s wat minder schattig. De omgevingen zijn leuk ingericht en alles is zeer kleurrijk. Helaas doet de muziek niet helemaal wat het moet doen.
Conclusie
Zubo is een mengelmoes van verschillende concepten. Jammer genoeg is geen enkele van die concepten dusdanig uitgevoerd dat het spel echt goed wordt. Toch heeft Electronic Arts een behoorlijke game afgeleverd. Oké, de variatie is niet heel erg groot en de drempel is laag, maar vooral de wat jongere gamers zullen aan dit spel zeker plezier beleven. Zelf heb ik het ook best leuk gevonden om het spel te spelen, maar eerlijk is eerlijk: zelf zou ik het niet snel kopen voor de volle pond.