R-Type Delta: HD Boosted

Ik ben vroeger nooit een groot fan geweest van de R-Type games. Uiteraard heb ik ze wel gespeeld, maar in de tijd dat R-Type Delta op de PSX uitkwam, was ik vooral bezig met PC gaming. R-Type Delta was de eerste R-Type game die volledig in 3D was, maar nog wel steeds een side-scrolling shoot'em-up was. Het haalde alles uit de kast wat de PSX aan grafische kracht kon bieden en toonde aan dat de R-Type-serie dus heel goed kon werken in 3D.

Gameplay

Inmiddels is het 27 jaar na de originele release en komt City Connection met een remaster van deze legendarische game. Wanneer je de game opstart, valt je niet direct op dat dit een remaster is. De filmpjes die je te zien krijgt van de schepen, zijn aardig van kwaliteit, maar daar blijft het eigenlijk ook bij. Als je dan eenmaal je schip gekozen hebt uit een keuze van drie — zoals bekend heeft elk schip zijn eigen wapens, upgrades en force — wordt je na een, iets te lang, laadmomentje direct in de 3D-wereld gegooid en mag je gaan schieten. Je stuurt je schip met je linker pookje of de directionele knoppen, schiet met R2 en met vierkantje kun je langzamer en dus gerichter schieten. Met kruisje gebruik je je force, wat direct ook je schild is, en als laatste heb je de mogelijkheid je schip te vertragen en te versnellen met R1 of R2. Uiteraard heeft elk schip zijn eigen wave attack. Dit is een speciale en zeer sterke aanval die je beperkt uit kunt voeren op het moment dat je force genoeg schade heeft opgenomen.

De game is niet makkelijk en dat is een understatement. Nou weet ik niet of dat 'vroeger' ook het geval was, maar nu heb ik op de laagste moeilijkheidsgraad nog steeds veel moeite. Dit zal echt een gevalletje van easy to learn, hard to master, oftewel "Git Gut", zijn. Soms zal het oneerlijk aanvoelen, omdat je soms in één keer dood bent zonder dat je doorhebt waardoor. Dit is ook inherent aan de chaos waarin je je bevindt. Complete chaos!

HD Boosted

Als je eenmaal in de game zit, merk je dat in deze game gameplay echt een stuk belangrijker is dan bloedmooie graphics. Je hebt namelijk nauwelijks tijd om het scherm te bewonderen vanwege alle salvo's die op je afgevuurd worden in de vorm van tegenstanders en kogels en alles wat daar op lijkt. Als je dan wel even de tijd hebt om de grafische aspecten te bekijken, wanneer je weer eens dood bent gegaan of in de korte tussenstukjes vlak voor of na een baas, dan valt op dat de graphics eigenlijk niet vernieuwd lijken, het ziet er blokkerig en pixelated uit, maar je kunt wel alles ontwarren in de chaos die ontstaat tijdens het vliegen en schieten in de stad.

Bij een remaster denk je vaak aan een complete overhaul, maar dat is dan eigenlijk meer een remake. Een remaster maakt gebruik van exact dezelfde bron en engine en bevat vooral kleine Quality of Life-verbeteringen. Eerlijk gezegd vallen die in deze game niet helemaal op.

Maar toch ook weer wel!

Zoals je in de bovenstaande paragraaf kon lezen, is de remaster (het 'HD Boosted'-gedeelte) niet goed af te zien uit de game zelf. Maar, en dat zouden meerdere developers moeten doen, er zit een functie in de game die je toch even moet checken. Deze functie is te vinden onder Option -> Screen -> Texture -> High / Low. Hier kun je de HD-graphics voor de game aan- en uitzetten.

Je merkt direct verschil. Als je de textures op low-res hebt gezet, speel je de game zoals deze uitkwam in 1998 en dat is ook het moment waarop eigenlijk je mond openvalt. Het verschil is als dag en nacht. Hoewel de HD-boosted graphics op het eerste oog niet veel soeps lijken, merk je zie je dat er echt heel veel meer scherpte te vinden is in high-res nadat je gespeeld hebt met de low-res; dat meer details heeft en het er een stuk vloeiender uitziet en speelt. Zo zie je dus met eigenlijk één druk op de knop wat een remaster doet voor een game als deze. Om een vergelijking te maken vind je hieronder en hierboven een screenshot, van ongeveer dezelfde plek in high- en low-res textures.

Geluid

De game bevat, naast de twee versies van de game, ook verbeteringen rondom het geluid en daarnaast ook nieuwe muziek. Aangezien de muziek mij nooit echt heel veel doet in een game, kan ik niet beoordelen of deze nieuwe muziek echt de moeite waard is. Wellicht dat een alltime-fan wel dit onderscheid kan maken, maar voor mij is het gewoon passende muziek. De geluiden in de game zijn ook niet echt speciaal, maar ook hiermee kan je het oude nostalgische gevoel oproepen door mono-geluid aan te zetten onder Option -> Sound -> Sound: Monaural. Nu kun je de game samen met de low-res textures en mono geluid spelen om echt R-Type Delta van 1998 te spelen.

Conclusie:

Als je een echte fan bent van de R-Type-serie en in het speciaal van R-Type Delta, dan is deze game je op het lijf geschreven. Hoewel de graphics op het eerste gezicht niet heel goed uitgewerkt zijn, zijn ze dat, zeker in vergelijking met de low-res texture-optie, wel. Het is een verschil als dag en nacht. Ik zou graag zien dat dit de standaard wordt bij remasters. Het geluid en muziek is niet veel speciaals, gewoon in orde, en meer iets voor de echte fan om te beoordelen. De game is zeker niet gemakkelijk, maar ook niet heel erg lang. Met een paar uur bikkelen kun je er doorheen zijn en daarna kun je je highscore proberen te verbeteren, maar dat is ook wel het enige aan herspeelbaarheid. De game blijft erg trouw aan bron en daarom kan ik deze game ook niet echt aanraden aan de nieuwe generatie, tenzij je een voorliefde hebt voor retro gaming.